دیدگاه نو
آمارها نشان می‌دهند شمار زنانی که در ایران به انتخاب خود تنها زندگی می‌کنند، رو به افزایش است. گسست از سنت‌های خانوادگی و میل رسیدن به موقعیت‌های کاری و حرفه‌ای بهتر از جمله دلایلِ بسیار زنان برای ترجیح تنهایی است. اما این روند منحصر به ایران نیست. در بسیاری از جوامع دنیا بالا رفتن سطح زندگی و آگاهی زنان از اهمیت آزادی‌های فردی و استقلال مالی، و زوال این باور که ازدواج تنها راه خوش‌بختی است، سبب شده که زنان به تنها‌زیستی رو بیاورند.
بهار اصلانی، در مجموعه‌ی « تنها‌زیست»، زندگی شماری از زنان تنها در ایران را مستند کرده است. او که متولد ۱۳۵۸ در تهران و هنرآموخته‌ی عکاسی است، برای تهیه‌ی این مجموعه با زنان بسیاری به گفتگو نشسته و از آنان عکاسی کرده است.
سایه
سایه ۳۹ سال دارد، اهل اراک است، و در رشته‌ی عکاسی دانشگاه هنر تهران درس خوانده است. به کار روزنامه‌نگاری و نوشتن مشغول است، و مجموعه‌ای چاپ شده و چند داستان ناتمام دارد. او بعد از مهاجرت به تهران چند سال تنها زندگی کرد، و بعد از این که خانواده‌اش به تهران آمدند، دوباره به درون زندگی خانوادگی رفت. پس از ده سال تصمیم گرفت که مستقل شود، و به‌رغم مخالفت پدرش، خانه‌ای برای خود اجاره کرد. سایه‌ی سنگین نارضایتی پدرش همیشه روی سر اوست. سایه فکر می‌کند که زندگی با خانواده او را از بسیاری مهارت‌هایی که قبلاً داشت، دور کرده بود. اما تنها زندگی کردن هم برای او کار ساده‌ای نیست. سایه زندگی با خانواده را دوست دارد اما نه به بهای از بین رفتن آزادی‌های کوچکی که دارد. به نظر او داشتن رابطه‌‌ای درست، در شرایط کنونی سخت‌ترین کار است و از آن سخت‌تر اعتماد به آدم‌ها است. نوشتن مهم‌ترین دغدغه‌ی اوست، چون فکر می‌کند که از این طریق می‌تواند با دنیا حرف بزند.
